Yakın zamanda "Social Psychological and Personality Science" dergisinde yayımlanan bir çalışma, hayvanlar için "yenir-yenmez" ayrımının ergenlikte öğrenildiğini destekliyor. Çalışmaya göre çocuklar, çiftlik hayvanlarına da insan gibi davranılması gerektiğini düşünüyor, ama bu bakış açısını büyüdükçe kaybediyor.
Orijinal çalışmanın tam metni: https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/19485506221086182
Çalışmada, türcülük için bir skorlama sistemi oluşturulmuş ve 10 yaşlarındaki çocukların 18-20 ve 30-60 yaş gruplarına göre anlamlı olarak daha az türcü oldukları saptanmış. Özetle bu yaşlarda, çiftlik hayvanları yemek olarak görülmüyor.
Çocukları vegan besleme konusu olunca, "bizimkinin en sevdiği yemek köfte" veya "pirzola bulsa çiğ çiğ yer" diyenlere hatırlatmakta fayda görüyorum; çocuklar hayvanları yediğimizi bilmiyor, öğrendiklerinde ise çoktan o "lezzetlere" alışmış oluyorlar.
Bakım verenler, kendi bilgi birikimlerince uygun gördüğü yemekleri yemeleri için çocuklara çoğu zaman yalan söylüyor. Kimse, hangi besinin sağlıklı olduğunu söyleyen otoriteleri sorgulamıyor. Sorgulayan biri çıkıp da bildiklerinin tersini söyleyince onu faşizanlıkla suçluyor.
"Çocukları vegan besleme" tartışmasının sözde kilit noktası olan "dayatma" konusunu bir kez daha düşünmeye teşvik eden güzel bir çalışma. Kimin kime neyi dayattığını iyi düşünmek lazım.
Çalışmanın konu edildiği The Guardian makalesi: https://www.theguardian.com/world/2022/apr/11/farm-animals-and-humans-should-be-treated-the-same-children-say
Çalışmanın detaylı bulgularını orijinal metinden inceleyebilirsiniz: https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/19485506221086182